De omgeving waarin je leeft is van groot belang op je welbevinden.
Deze kan voedend en steunend zijn of juist je energie ondermijnen.
En zeker als je ziek bent, is die context heel belangrijk om te herstellen.
Ik was mij jarenlang niet bewust van het effect van mijn omgeving.
Dat die niet voedend was, maar eerder drainerend, was ik gewend. Ik wist niet beter. En ik had geleerd om “er zo goed mogelijk mee om te gaan”.
En ik moest toch alle mensen kunnen “respecteren”, hoe lastig ze ook zijn.
Ik legde mezelf op om met iedereen door één deur te kunnen.
Dat waren een paar flinke beperkende overtuigingen, die mij vast zetten in een omgeving die voor mij niet voedend was.
Eigenlijk is het nog maar enkele jaren geleden, dat er mij wat begon te dagen.
Ik had toen een relatie met een vriendin die van mij verwachtte dat ik op geregelde tijdstippen haar ouders mee zou bezoeken. Haar overtuiging luidde: “als je mij graag ziet, dan ga je mee naar mijn ouders”…
Terwijl ik het daar helemaal niet fijn vond. Dat in de eerste plaats al aan mezelf bekennen, was een hele toer. Dat meedelen aan haar, was een ander paar mouwen.
Bij haar ouders was geregeld een ruzieachtige sfeer, wat mij deed denken aan mijn gezin van herkomst, waar mijn ouders, die inmiddels al meer dan 30j zijn overleden ook zo met elkaar konden bekvechten.
Daar had ik jarenlang in vast gezeten. Wat pijnlijk was en niet veilig.
Maar die pijn had ik goed weg geborgen. Wat was dit een déja vu !
Enfin, ik heb dit kunnen gebruiken om nog wat oud zeer van mezelf op te ruimen. En te concluderen, dat dit voor mij geen voedende context was.
Als ik eerlijk met mezelf ben en wat ik het liefst wil, is zoveel mogelijk mij omringen met liefdevolle mensen die elkaar stimuleren en de intentie hebben om elkaars behoeften te respecteren.
Die relatie is helaas niet blijven bestaan.
Er waren nog meerdere dingen waarop we niet matchten.
Maar ze is wel erg nuttig geweest om mij bewust te worden van mijn behoeften en verlangens en deze serieus te nemen.
Ik ben dankbaar voor wat ik geleerd heb.
En heb aan mezelf beloofd, niet meer te settelen voor minder.
Bij chronische pijn e.a. chronische aandoeningen kan je wel traumawerk doen, maar als de context niet meewerkt, of zelfs tegenwerkt, ben je aan het dweilen met de kraan open…
Soms zijn lastige stappen noodzakelijk en dien je een oude context los te laten.
Een vis kan maar gedijen in proper viswater.
Zo is het ook met de mens !
Kijk ook eens op mijn website: www.zielsoorzakenvanziekte.be