In deze blog wil ik graag ingaan op het effect van onderdrukte emoties. Dr. Hamer heeft het in zijn werk niet over emoties, maar deze terug herkennen, wat voor mij neerkomt op de verbinding met Je-Zelf herstellen, is volgens mij toch essentieel in het genezingsproces. Zeker als het gaat over chronische klachten, omdat het mijn ervaring is dat de meeste mensen geen verbinding meer hebben met wat er in hun lichaam leeft. Terwijl onze ziel precies communiceert met ons d.m.v. onze gevoelens en behoeften.
Als je mij 20 jaar geleden had gevraagd: wat voel je ? … Dan zou ik het echt niet kunnen zeggen hebben. Mijn opvoeding had zijn werk gedaan. Deskundig weg getraind van wat er leefde in mijn lichaam, was ik een wandelend hoofd. Ik kon van alles beredeneren, analyseren, diagnostiseren, maar wat er onder dat hoofd gaande was, was ik mij echt niet bewust. Ik was vooral getraind om de gevoelens en behoeften van anderen te scannen en daar op in te spelen. Wat de mijne waren: geen idee… Tot mijn lijf overal pijn begon te doen en ik niet meer vooruit kon. Toen moest ik wel voelen…
De meeste mensen zijn in onze cultuur weggetraind van hun gevoelens en nog meer van hun behoeften. Heel onze conditionering en ook ons gangbare schoolsysteem is gericht op het ontwikkelen van de ratio. En deze is er sterk in geworden om ons uit onze lastige gevoelens te praten. We hebben een sterke mind ontwikkeld die onze echte gevoelens overstemd.
Ik sta er telkens weer van versteld hoe cliënten geleerd hebben om zich meteen uit een onaangenaam gevoel te praten. Bv. Een 60-jarige cliënte uit mijn praktijk had een “lastige” relatie met haar moeder. Als kind bleek ze psychisch mishandeld te zijn. Zo dekte zij bv. als 10-jarige de bedden zo goed mogelijk op, maar haar moeder vond het nooit goed genoeg en gooide het beddegoed dan weer overhoop. De dochter legde aan zichzelf op dat ze toch van haar moeder moest houden. Haar echte gevoel, hoezeer ze eigenlijk in wezen haar moeder haatte, mocht niet gevoeld worden. Haar hele leven had ze geprobeerd haar moeder, die haar nooit één compliment had gegeven, lief te hebben en haar te behagen. Alles wat ze echter terug had gekregen, was kritiek en het was nooit goed genoeg. Ze vertelde aan zichzelf, want dat had ze zo geleerd: “je moet je ouders toch eren”. Bij deze cliënte manifesteerde de haat zich op een bepaald moment op haar 60ste als een blaaskanker nadat de moeder de dochter op een dag wel 20 keer had gebeld voor een futuliteit. De biologische zin in dit geval is een versterking van de blaasspier, om de urine met meer kracht te kunnen uitpersen, of vertaald naar mensentaal: om je grenzen met meer kracht kunnen aangeven. (Hondjes markeren hun territorium met urine !). De leertaak was natuurlijk aan de dochter om voor eens en voorgoed duidelijk de grens aan te geven aan haar moeder en zich niet meer te laten gebruiken als slaafje. En eens ze deze les onder de knie had, verdween ook de blaastumor, omdat het conflict echt aan de basis was opgelost.
Gevoelens die sociaal gezien niet acceptabel zijn, of voor jezelf niet acceptabel zijn (“dat” zou ik toch niet mogen voelen), verdwijnen niet zomaar door ze te negeren of te onderdrukken. Ze verschijnen als lichamelijke klachten in het lichaam.
Je kan gerust stellen dat in alle ziekten, pijn of klachten onderdrukte gevoelens zitten.
Gevoelens zijn niet goed of slecht. Het zijn indicatoren !
“Onaangename” gevoelens, zoals verdriet, boosheid, angst, schuld- en schaamte gevoelens zijn signalen dat belangrijke behoeften niet vervuld zijn.
Fijne gevoelens, zoals tevreden, blij, gelukkig, zijn indicatoren dat belangrijke behoeften wel vervuld zijn.
Het is dus niet zozeer kwestie om van onze gevoelens af te raken, maar te leren begrijpen wat ze ons willen vertellen !!
Een ander voorbeeld:
Een jonge rechtshandige cliënte van 20 jaar heeft nek/schouderpijn aan de linker zijde.
(= in dit geval haar moeder/kind-zijde)
Als we dieper in het verhaal duiken, blijkt dat haar moeder op alle mogelijke en onmogelijke momenten haar kamer binnenkomt. Ze klopt wel, maar stapt dan meteen binnen en begint zonder verzoek haar eigen verhaal te doen. De dochter is eigenlijk boos, omdat haar moeder ongevraagd haar territorium binnenstapt en moet luisteren, maar tegelijkertijd voelt ze zich ook verantwoordelijk voor haar moeders welzijn. Haar moeder heeft namelijk kanker, waardoor ze braaf het hele verhaal van moeder voor de zoveelste keer aanhoort en haar eigen boosheid wegdrukt.
Verschillende behoeftes worden hier met de voeten getreden. Maar de dochter durft niet voor zichzelf en haar behoeften opkomen. Dat ze haar moeder op die momenten als last ervaart, durft ze zichzelf nauwelijks bekennen. (Een zieke moeder mag je toch niet als last ervaren, of daar mag je niet boos op zijn, …) En toch is het dat wat er zich in haar linker schouder toont.
Als we met EFT* woorden aan dit gevoel geven, lost de pijn gedeeltelijk op. Om de pijn echt helemaal te ontgroeien, dient de dochter aan haar moeder haar grenzen aan te geven en haar behoefte aan autonomie en keuze-vrijheid aan te geven.
En zichzelf niet meer onder druk te zetten “automatisch” te luisteren, als ze daar niet de ruimte voor heeft. Natuurlijk wil de dochter wel luisteren naar het verhaal van haar moeder, maar wel liefst, op een moment wanneer het haar ook uitkomt.
Ongecensureerd eerlijk zijn met wat je echt voelt en wat er niet goed voelt, is een eerste belangrijke stap om het biologisch speciaalprogramma te doen stoppen !!
Hoe je leert te voelen wat er echt leeft in je lichaam, kan je leren in een EFT*-jaartraining :
“Luister Dieper naar Je-Zelf” : https://zielsoorzakenvanziekte.be/agenda/
(*EFT= Emotional Freedom Techniques)
Daar gaan we precies de aandacht naar binnen brengen en leren voelen wat je lichaam je te vertellen heeft, wat er van jezelf niet mocht zijn, of omdat het sociaal gezien niet aanvaardbaar was, of omdat je bang was om niet meer aardig gevonden te worden.
Moest je hierin geïnteresseerd zijn en willen overleggen of deze training iets voor jou is, kun je met mij persoonlijk contact opnemen : karin@ziektealssignaal.be
Je kan ook nog enkele praktijkvoorbeelden bekijken op mijn YouTubekanaal, waarbij nog maar eens duidelijk gemaakt wordt, hoe in fysieke klachten en pijn altijd onderdrukte emoties schuilgaan :