Ons lichaam is ons onbewuste. D.w.z. dat wat we bewust niet erkennen aan emoties, niet zomaar verdwijnt, maar in ons lichaam verschijnt als een fysieke klacht. Dus als we het lichaam leren “lezen”, kunnen we achterhalen waar of met wie we conflict mee hebben in onze concrete levensomstandigheden.
Het zijn die emoties die voor onszelf of sociaal gezien niet acceptabel zijn, die “onder de mat” gaan en zich als een ziekte gaan manifesteren in het lichaam.
Het is kwestie van onze gevoelens serieus te nemen en helemaal eerlijk te worden voor onszelf waar in ons leven het schoentje wringt.
Om te illustreren met een voorbeeldje:
Het valt me op in een gesprek met een 50j rechtshandige dame met een rechterborst tumor, ze erg positief spreekt over haar man.
’t Is een goede man, want hij kan zo goed luisteren en als hij haar in zijn armen neemt, voelt ze zich zo goed. Zo vertelt ze het.
Wat verder in het gesprek laat ze zich ontvallen dat ze zich jaren vast heeft voelen zitten, want ze had een fulltime baan en ’s avonds moest ze het huishouden nog doen. Ze is zich steeds maar meer moe en depressief gaan voelen (onderdrukte boosheid) en op zekere dag ontdekt ze in haar rechter borst een tumor (zorg-strijd-nest-conflict). Dat was de reden waarom ze mij raadpleegt. Haar man was al lange tijd thuis, maar deed blijkbaar niets in het huishouden. Na een ontslag (er waren mensen moesten afvloeien) deed hij geen moeite om terug werk te zoeken. Heel de dag zat hij achter zijn PC en ze wist eigenlijk niet wat hij al die tijd deed. Hij regelde de financiën en zij ging werken om het hoofd boven water te houden.
Dit is een redelijk extreem voorbeeld van ontkenning.
Als we gingen “intunen” kwamen er gevoelens van teleurstelling en verdriet dat de situatie zo was, maar ook kwaadheid naar haar man alsook angst dat ze er financieel niet zouden komen. Gevoelens die ze voor zichzelf jarenlang had ontkend. Het was nooit in haar opgekomen om haar man te vragen terug werk te zoeken en een bijdrage te leveren in het huishouden. Of te vragen naar de financiële toestand. Zo bang was ze dat ze er in werkelijkheid financieel nog slechter voorstonden dan ze dacht. Tijdens de sessie had ze ook grote weerstand om ook maar iets “slechts” van haar man te vertellen.
Wat verder naar boven kwam, was dat hij vaak slecht gezind was en nors reageerde en soms ook wel kon uitvliegen. En ze was bang om conflict te veroorzaken. Ze had geleerd om dit zorgvuldig te vermijden.
Kortom, haar beeld van haar man was veel positiever dan het in werkelijkheid was ! Het bleek dat ze zich zorgvuldig had afgesloten voor al die negativiteit waar ze dagdagelijks mee te maken had.
In haar gezin van herkomst had ze van haar moeder geleerd om conflicten te vermijden (zwijgen en/of sussen) en de lieve vrede te bewaren.
Dit laat zien hoe sterk aangeleerde gedragspatronen zijn en bijdragen tot ziekte. Intussen heeft deze dame al grote stappen gezet in het gesprek aangaan met haar man en durft ze ook aan hem zijn medewerking vragen.
Ziekte is in die zin een signaal en doet een dringend appel op ons om radicaal eerlijk te zijn met wat er echt in ons leeft, in het bijzonder bewust te worden van de zgn. “lastige” gevoelens en onszelf niet voor de gek te houden, “dat het allemaal niet zo erg is”.
Ziekte vraagt om onze gedragspatronen bewust onder de loupe te nemen en onze gevoelens en behoeften serieus te nemen om een duurzame genezing te bewerkstelligen ! Echte genezing vraagt om een transformatieproces !
Neem ook eens een kijkje op mijn website: www.zielsoorzakenvanziekte.be